Yazı yazıyorum , yazılar yazıyorum.
Parça parça .
Seviyorum ,
Onu seviyorum -platonik yazarın,sevme duygusu depreşir-
Parça parça.
Ben hep yarım kalıyorum.
Pes etmiyorum.
Ediyormuş gibi olsa da ,
etmiyorum...
.
Çünkü ben ,
Yaşamayı seviyorum...
Mutlu olmayı , uğraşmayı ,çabalamayı ,konuşmayı ,konuyu heyecanla anlatırken espiriler yapmayı , bir yokuşu çıkarken nefes nefese kalmayı...Ankara'da benim memleketimin yerini bile bilmeyen -coğrafi bilgi eksiklikleriyle savaşmayan- insanlara memleketimin yerini anlatmayı...
Öğrenmeyi seviyorum...
Bazı şeylerin zaman aldığını öğreniyorum.Daha iyi öğreniyorum.Emsalim olanlardan daha iyi bir bekleyici olduğum için , ''daha'' kelimesini kullanıyorum.
.
Zaman geçiriyorum,korkuyorum,hayal kırıklığına uğruyorum.
Bekliyorum.
Ben
Büyüyorum.
Çocuk olduğum için değil,her yaşta büyüyebileceğim için.
Ben anlıyorum
Zaman ancak acı içerisinde kıvranırken bir kelepçe imiş.
Huzur ve baharatlı mutluluklar elinden tutarmış zamanın ...Onu koştururmuş.
Zamanı tutamıyorum.
